Çok yaramaz, arkadaşlarının sıkça kalbini kıran bir çocugu babası karşısına alıp: ''Sana bir tahta parçası verecegim, yaptıgın her kötülükte, insanları her üzüşünde bu tahtaya bir çivi çakacaksın, tamam mı yavrum?'' demiş. Oglan nedenini merak etmiş ama baba bunu daha sonra açıklayacagını söyleyince çaresiz kabul etmiş. O günden sonra yaptıgı her kötü davranış için bir çivi çakmış tahtaya ve bir süre sonra tahtada çivi çakacak yer kalmamış. Babası bu kez, yaptıgı her iyi davranış her gönül alış için bir çivi sökmesini istemiş oglandan. Çocuk söyleneni yapmış, sökecek çivi kalmayınca babasına koşmuş. Baba oglunu kucagına alıp tahtayı göstererek, ''işte hayatın ta kendisi'' demiş. ''Yaptıgın hataları affettirmek için elinden geleni yapsanda onların izleri tıpkı söktügün çivilerin yerleri gibi hiçbir zaman tam olarak silinmez. Bu yüzden sana yapılmasını istemedigin şeyleri başkasına yapma.''